We hadden die nieuwe plek op de lange termijn moeten schuiven, maar in de zomer zaten we op een dood spoor, toen ik op stel en sprong iets moest vinden voor het team, dat zorgeloos met vakantie was. Vertwijfeld liep ik door de verschillende buurten van Amsterdam om een idee te krijgen van hoe te vinden wat ik zocht:

Centraal, licht, ruim, tuin, goed bereikbaar, betaalbaar, en liefst met onmiddellijke ingang. Een verlanglijstje dat elke Amsterdamse makelaar bekend voorkomt en waardoor elke vierkante meter voor astronomische bedragen wordt uitgevent. ‘Cultuur kan de stad niet in’, zei de ene kenner. De ander zei: ‘Amsterdam zit volledig op slot.’ 

Ik zette er het universum op. Ik riep mijn overleden schoonmoeder aan. Niet meer dan enkele dagen later kreeg ik uit verschillende hoeken exact hetzelfde advies: ‘Moet jij niet eens contact opnemen met die man die zei dat hij een jaar op See All This ging wachten?’ Ruim over datum schreef ik hem: ‘Wacht je misschien nog altijd op ons?’

Hij schreef terug dat de tijden waren veranderd, maar dat hij graag in mogelijkheden dacht. Een lang verhaal kort (waarover later meer). Het is See All This gegund te verhuizen naar een historische plek in het hart van de stad, met een zee aan ruimte om het magazine te vertalen naar een leven met kunst, een prachtige binnentuin en een restaurant waar je koffie kunt komen drinken.