Breaking-de-week-column #199
Ergens deze weken moet het je zijn opgevallen, dat licht dat vooruitwijst naar de lente. Licht waardoor de winter als een loden jas van je afvalt — ook al houd je je rits of revers nog hoog gesloten tegen de kou. Ik kwam het zaterdagochtend tegen in de duinen. Het bleef lang genoeg om te beseffen hoe iets in mij opveerde dat voor maanden in zijn hol gelegen had.
Stel je weidsheid voor, hemel, horizon en zee. En met ten noorden zicht op de stoomwolken van Tata Steel in IJmuiden. En met ten zuiden Circuit Zandvoort waarvan het zoemen vanochtend de ondertoon is voor het tjilpen van de eerste vogels die, in hun vlucht tegen de kortstondig staalblauwe lucht, melodieën van twee noten zingen, waardoor zo maar een hart opengaat.
Strepen donkergroen, vegen grijs, golvend bruin. Verruigd helmgras, dorre duindoorn, kaal zand, spiegelende plassen en een meertje waarop op een waterhoen in haar spiegelbeeld drijft. Haar witte voorkruin is het Drishti-punt in dit winterlandschap, waardoorheen dit nieuwe licht waterige kleuren mengt van parelmoer, lila en mauve.
Je moet goed kijken. Aan de takken van de struiken, met hier en daar een vergeten rozenbottel, en aan de lage bomen, die als skeletten in het veld staan, zitten knoppen verholen onder hun glanzende donkerbruin vlies. Alles zindert en staat op springen, want onder dat vlies zit dat tere lichtgroen gevouwen waarop wij wachten. De wedergeboorte van de wereld. Kun je het je voorstellen?
— Nicole Ex
hoofdredacteur
PS In het lentenummer komt een nieuwe rubriek over natuur: De Proeftuin. We zullen weer zaden en planten verkopen, en er zullen wandelingen met kunstenaars worden georganiseerd.