‘Lucht betekent leven, ze beweegt rondom ons en taal wordt gevormd door de inademing en uitademing ervan — woorden die worden gedragen door de lucht’, schrijft Catherine de Zegher in het winternummer over het element Lucht — Het adembenemende.
‘Hoe maak je lucht zichtbaar, de onzichtbare atmosfeer die de zichtbare wereld bezielt, de niet te negeren aanwezigheid die in en rond ons circuleert? We kunnen haar voelen in de wind die rond ons wervelt. We kunnen haar horen in het geritsel van boombladeren of in het klapwieken van vliegende vogels. En we kunnen haar zien in de beweging van wolken in de hemel. Onze ademhaling houdt ons in leven maar buiten de cijfers die ons iets vertellen over luchtkwaliteit, luchtdruk en windkracht, denken we misschien niet na over lucht zelf, totdat ze zichtbaar wordt gemaakt door kunstenaars.’